Ervaringen van cursisten

Al sinds mijn tienerjaren wilde ik patronen kunnen tekenen, maar ik was te druk met andere dingen. Ik had al wel wat naaicursussen gevolgd, maar daar was het bij gebleven.
Een paar jaar geleden, waarin er in de winkels alleen maar skinny broeken lagen en mijn moeder, mijn zus en ik liever een iets ruimere broek aan hebben, kwam mijn wens weer terug.
Het is natuurlijk een behoorlijke zware opleiding, drie tot vier jaar en veel huiswerk, dus ik twijfelde.
Ik heb eerst een naaicursus gedaan hier op school bij Martine. Een heel goede en fijne docente. Ik heb met haar door het jaar heen en ook met een medecursist, die de coupeuse opleiding volgde, besproken of het iets zou zijn, en me uiteindelijk opgegeven.
Ik ga nu naar het derde jaar en ik vind het geweldig. Ik heb al zoveel meer geleerd dan alleen broeken te tekenen.
Ik krijg les van Karin en ze is zo geduldig en ze weet zo veel en daarnaast is ze ook nog heel gezellig en vrolijk.
Het is een opleiding, waar je echt tijd voor moet maken en hoe meer je naait en zelf je patronen tekent, hoe meer ervaring je krijgt. Dat vind ik nog wel eens lastig. Ik moet soms meerdere pasmodellen maken voordat ik het resultaat krijg dat ik graag wil. Daarbij weet Karin de oplossing, maar ik hoop, dat ik zelf ook leer de oplossing te vinden. Ik weet wel dat dat blijven proberen is en goed opletten tijdens de lessen. Ik ben hier nog lang niet uitgeleerd!

Ja, waarom ga je als je in Den Haag woont een opleiding volgen naast je werk in Arnhem? Omdat dat de beste keuze was en is. Na 10 jaar, is dat nog steeds het geval. Naast de opleiding coupeuse, heb ik ook de tassen cursus gevolgd en moulage. Nu nog steeds elke 14 dagen de naailessen voor gevorderden. Uiteraard leren we heel veel, elke keer weer, maar ook de gezelligheid en betrokkenheid onderling maakt dat je keer op keer met plezier gaat. Hoe moeilijk een patroon ook kan zijn, samen met Karin komen we daar altijd uit.
Woon inmiddels wel in Arnhem.

Ja, ik wilde leren patroontekenen. En nee, absoluut niet in een groep op een school die ook nog eens cijfers geeft….Maar ja, dan begin je toch en na ruim 10 jaar zit je er nog steeds. De opleiding coupeuse was een hele ervaring. En die cijfers? Oh wat een uitdaging om ieder keer weer een hoger punt te bemachtigen. Dat lukte mij lang niet altijd, maar met veel vakkennis en engelengeduld werd ik keer op keer gestimuleerd om verder te gaan. En dat is gelukt. Wat ben ik dus blij dat ik de stap heb gezet. Al die kennis, enthousiasme en liefde voor het vak, heerlijk. Na de opleiding kwam er een plekje vrij in de groep gevorderde naaisters en daar mocht ik bij. En na al die jaren zit ik daar dus nog steeds. En zo fijn dat je niet altijd een ingewikkelde jurk of jas hoeft te maken, maar ook ruimte krijgt om andere, nieuwe dingen te ontdekken en leren. De afgelopen vier jaar heb ik met het team ook beroepsmatig mogen samenwerken in FACE – Studio RYN. En ook daar is wederom dezelfde passie, ervaring en tomeloze inzet een feest geweest om te mogen ervaren. Dank jullie wel en hopelijk mag ik nog veel van jullie blijven leren!

Momenteel volg ik de cursus coupeuse (2e jaar). In 2003 heb ik de “lockcursus” gevolgd en vrijwel onmiddellijk daarna de “lingeriecursus” en “hoeden maken”. Telkens zag ik dan al die mooie kledingstukken hangen waardoor het ging kriebelen. Pas 6 jaar later was ik eindelijk zo ver om mij in te schrijven voor de “coupeuse” opleiding. Nu zou ik willen dat ik het eerder had gedaan!

Wat mij het meest opvalt, en dat is in iedere cursus zo geweest, is de onvermoeibare inzet van de leerkrachten. Ik kan oprecht zeggen dat ze met hart en ziel lesgeven. Niets is te veel, je mag (bijna) alles vragen en wanneer je ook komt en wat er ook is… er is altijd een glimlach op hun gezicht. Voor mij heeft dat een uitermate positieve uitwerking.

De leukste ontdekking was wel het feit te beseffen dat door het berekenen van een aantal getallen volgens een bepaalde formule punten ontstaan die uitgezet dienen te worden. Deze punten verbind je door lijnen met elkaar en zo ontstaat er een patroon wat uiteindelijk in een kledingstuk resulteert.

Een andere ontdekking is dat ik nu door het volgen van de opleiding ieder bestaand patroon (Burda/Butterick/Vogue/Simplicity/ Knipmode enz…) naar believen kan veranderen en/of aanpassen in een door mij gewenste vorm/model.

Ook prettig om te beseffen is, dat het ontwerp/idee dat ik in mijn hoofd bedacht heb, door mij geschetst, berekend, getekend, uitgewerkt, geknipt en genaaid, door mij gemaakt kan worden. Ik kan niet anders zeggen… dat geeft een fantastisch gevoel. En als dan het eindresultaat ook nog eens als gegoten zit… is het pas echt kicken!!!

Door de coupeuse-opleiding is er een wereld voor me opengegaan. Al jaren was ik achter de naaimachine aan het ‘doe-het-zelven’ en met een abonnement op de Knipmode kwam ik best een eind, maar ik wilde meer.
Omdat ik klein ben, passen kleren uit de winkel en ook van kant-en-klare patronen niet altijd. Bovendien wil ik de modellen maken die ik in mijn hoofd heb en die wijken wel eens af van wat te krijgen is.

In deze opleiding kwam ik helemaal aan mijn trekken. De lessen waren goed opgebouwd, inspirerend én gezellig. Ik heb in drie jaar tijd zoveel geleerd en zo veel inzicht gekregen in patronen en naaitechnieken, dat ik het bijna niet kan benoemen. Het meest bijzondere vind ik wel, dat ik nu een idee of een plaatje van een kledingstuk kan omzetten in een compleet patroon op maat. En dat kan ik dan nog professioneel naaien ook. Tevoren had ik dat niet voor mogelijk gehouden.

Deze ontwikkeling begon in het eerste jaar met rokken, broeken en jurken. In de jaren daarna kwamen daar mantels en colberts bij, met alle mogelijke soorten kragen en zakken. Ook leerde ik leuke maatkleding voor kinderen te maken. En mijn man hield aan mijn opleiding een zeer persoonlijk getint winterjack, overhemd en broek over.

Nu ik mijn diploma heb, wil ik mogelijkheden zoeken om als ‘modemaakster’ verder te gaan. Samen met een vriendin, die dit diploma al eerder haalde, maak ik plannen voor de toekomst: een eigen collectie, maatkleding of lesgeven. Of misschien van alles wat. Wie weet welke nieuwe werelden er nog zijn…

Lieve Marian, José en Karin,
misschien kunnen jullie je nog herinneren aan mij – ik heb zo´n kleine 20 jaar geleden (ooops, kan dat?) jullie opleiding gevolgd en was toen al met kostuums bezig.
Nu bestaat er gelukkig een video over mijn laatste werk aan de Opera Frankfurt (Premiere was op 20.mei 2012).
Voor deze opera heb ik de kostuums wel “alleen maar” ontworpen – dus getekend en de werkplaatsen hebben naar mijn ontwerpen en aanwijzigingen gewerkt (het waren zon´n 200 kostuums totaal). Nog steeds is de basis van mijn werk de opleiding bij jullie, die ik inmiddels door een aanvullende theoretische studie en veel praktijkwerk afgerond heb.
Ook voor het lesgeven op de kunstacademie (Hochschule für Gestaltung, Offenbach) waar ik kostuumpraktijk en theorie les geef, kijk ik nog vaak in de boeken van “HJS”…
Ik hoop het gaat allemaal goed met jullie, hartelijke groetjes vanuit Frankfurt
van Berit

Couture kleding maken, dat wilde ik altijd al graag doen.
Daarom wilde ik ook een goede opleiding volgen, verzorgd door mensen die met veel plezier het vak kunnen uitdragen.
Dit heb ik gedaan bij Hermsen, Janssen & Schuurman: coupeuse (3 jaar), daarna het jaar voor gevorderden, modetekenen (3 jaar), moulage, en nog diverse andere korte cursussen. Je leert natuurlijk zelf veel in de praktijk, maar een goede opleiding is wat mij betreft zeker een must.

Een grote liefde voor het vak, het creatief bezig zijn én het met mensen omgaan heeft mij doen besluiten mijn eigen bedrijf te starten.
Ik ben nu gespecialiseerd in het ontwerpen en maken van bruids- en maatkleding.
Mijn filosofie is dat iedereen er mooi uit kan zien, of je nu een maatje meer hebt of superslank bent. En ik wil daar graag op kledinggebied mijn bijdrage aan leveren.

Hoe werk ik nu?
Met een klant worden alle wensen doorgesproken. Daarna worden er patronen op maat gemaakt. Dit kan via een berekend maatsysteem (op papier) of via de moulagetechniek (direct op het lichaam).
Dan worden er proefmodellen gemaakt van katoen. Pas als de proefmodellen goed zijn, ga ik met de werkelijke stof aan de slag.
Er gaat zodoende een heel proces aan vooraf voordat een kledingstuk klaar is. Maar voor mij telt niet de hoeveelheid tijd die iets kost, maar wel of de klant zeer tevreden naar huis gaat.

Voor meer info: www.ange-couture.nl

Ans Gerritse
Arnhem

Voor mij was de tassencursus een hele nieuwe uitdaging, waar ik met een aantal wensen naar toe ben gegaan. Namelijk het leren omgaan met leer, de ledermachine kunnen bedienen en het maken van tassen van andere materialen dan leer (plastic, skai, etc). Op een voor mij zeer toepasselijke manier heb ik van alles gemaakt tijdens de acht cursusavonden. Ik ben begonnen met een plastic tas voor mijn dochtertje van 7 jaar en heb daarna twee zwemtassen gemaakt. Daarna heb ik een patroon, wat aangeboden werd, van een portemonnee veranderd en een variatie hierop in leer gemaakt (voor het eerst met leer gewerkt). Vervolgens heb ik in de laatste les van twee oude riemen een nieuwe riem gemaakt: 3 heel verschillende dingen, waar ik met veel plezier aan gewerkt heb. Inmiddels (een maand na de cursus) heb ik nog een tas gemaakt (zie foto). Ik had niet gedacht dat er bij tassen maken zoveel komt kijken, vooral denkwerk. Dit vind ik er eigenlijk ook zo leuk aan. Wel heb ik profijt gehad van enige voorkennis die ik heb (ben namelijk een docent textiele werkvormen). Marianne, bedankt voor de acht leuke avonden en ik ga er zeker mee verder”.

Voordat ik met de tassencursus begon, had ik al wel ervaring met de naaimachine, maar ik had nog nooit met leer gewerkt. Nu dus wel. Tijdens de lessen is er genoeg ruimte voor mijn eigen ideeen en ik vind het heel fijn om tips en trucs te leren en die meteen toe te passen. Ik ben heel tevreden over de tassen die ik heb gemaakt en krijg complimenten dat ze zo netjes afgewerkt zijn. Verder leer je natuurlijk ook van de ideeën van mede-cursisten. Voor mij is deze cursus echt een aanrader!

Had ik het maar jaren eerder geweten dat het maken en ontwerpen van tassen zo ontzettend leuk is!
Op de cursus leer je veel van de techniek en materialen, maar het is vooral de inspiratie die het zo aantrekkelijk maakt. Met veel ideeën vertrek je weer naar huis na de cursusmiddag zodat je thuis veel kunt doen, met name het ontwerpen, tekenen en de techniek van het in elkaar zetten. De vrijheid van je eigen ideeën ontwikkelen is geweldig. Je kan er jaren op voortborduren.

Ik heb de tassencursus èrg leuk gevonden. Naast het min of meer creatieve aspect van het maken van een tas heb ik gemerkt dat het ook een heel technisch “gebeuren” is om een tas te maken: hoe zit een tas in elkaar, welke onderdelen zitten er allemaal aan, wat is de werkvolgorde, en dergelijke. Ik merk ook dat ik nu elke tas die ik zie, maakt niet uit waar, bestudeer en probeer er achter te komen hoe hij gemaakt is. Wat mij betreft is dat een onverwacht “neveneffect” dat mij ook wel erg aanspreekt.
Jammer dat het zo snel voorbij is gegaan!

Ik heb in de cursus “tassen maken” precies gevonden wat ik zocht: Creatief bezig zijn/ leren werken met verschillende materialen zoals leer, plastic, stof en accessoires met als resultaat een paar mooie tassen waarvan ik nu al veel gebruik maak.
In de eerste les een oud schoudertasje opgevrolijkt voor mijn dochter. Hierbij zie je gelijk hoe een tas in elkaar kan zitten. Daarna enthousiast aan een eigen ontwerp begonnen. Veel geleerd door het patroon, met hulp van Marianne, te tekenen. Ook over hoe het materiaal te verwerken en toe te passen. Echt een leuke, functionele tas voor het werk geworden.
Je doet ook ideeën op bij de mede cursisten want ieder maakt zijn eigen ontwerp en werkt met andere materialen. Hoeveel tassen je maakt bepaal je zelf. Ik vond het prettig om er ook thuis aan te werken, je hebt natuurlijk sneller een eindresultaat maar loopt ook eerder tegen vragen aan.
Het leukste aan het maken van tassen is voor mij wel dat je vanaf het begin (het ontwerp, de materiaalkeuze, hoe de tas op een praktische volgorde in elkaar te zetten, het toepassen van accessoires) tot aan het eind je creativiteit in “je tas” kunt stoppen.
Ik zal zeker nog meerdere tassen maken. Door alle hulp, ideeën, (schriftelijke) tips en tricks van Marianne is dit zeker mogelijk.

Vorig jaar heb ik de tassencursus gevolgd bij Marianne. Sindsdien heb ik er een nieuwe hobby bij! Je kunt van alles maken van leer. Natuurlijk tassen, maar ook etuis, portemonnees, sleutelhangers, mapjes, enz. De mogelijkheden zijn eindeloos. Van te voren had ik niet gedacht dat er zoveel mogelijk is met je eigen naaimachine. Alle tassen die ik gemaakt heb, heb ik daarmee gemaakt. Er staan echter ook leermachines waar je op kan werken.

Tijdens de lessen leer je verschillende technieken. Als je ergens tegenaan loopt, krijg je tips zodat je verder kan. Maar ook van je medecursisten krijg je veel ideeën. Leuk om te zien dat iedereen zijn eigen stijl heeft. Iedereen pikt iets anders op uit de lessen en vult het op zijn eigen manier in.
Omdat ik de cursus zo leuk vond heb ik ook nog een vervolgcursus gedaan. Ik kan hem iedereen aanraden, het is weer eens iets heel anders!

Op een open dag van de modevakopleiding heb ik kennis gemaakt met de cursus moulage. Ik houd erg van mooie, goed vormgegeven kleding en daarom ben ik de cursus gaan volgen.
Ik heb ademloos gekeken naar hoe eenvoudig en effectief een patroon ontstaat door dit direct op een paspop te maken. Je kunt direct zien hoe het wordt. Je moet het zelf doen en veel oefenen om de techniek onder de knie te krijgen. De cursus geeft hier veel gelegenheid voor. En passant hebben we veel weetjes opgedaan over mooie afwerking en versiering van de kleding.
Het beste is eigenlijk om thuis meteen door te gaan, zodat de techniek in je vingers gaat zitten. Het vraagt een beetje durf en vindingrijkheid en het is erg leuk om te doen.

Tista Bobbink

Wat ik vooral fijn vond aan de cursus was de grote keuzevrijheid die we hadden. Alles was mogelijk, niets was gek of lastig…
Ik heb geen gemakkelijke maat, cup AA van BH, maar met een grote bovenwijdte.
Vaak zien behaatjes er dan niet leuk uit. Maar nu heb ik er een aantal gemaakt die helemaal voldoen aan wat ik altijd al wilde… En ik voel me meteen veel vrouwelijker!
Eerst twijfelde ik om de cursus te gaan volgen vanwege de grote reisafstand, maar achteraf vond ik het heel erg de moeite waard om 6 keer vanuit Den Haag naar Arnhem te reizen.
De lessen zijn gelukkig niet elke week, je hebt tijd genoeg om thuis iets af te maken. Ik maak inmiddels ook mijn bikini’s zelf en hoef nu gelukkig niet meer lang te zoeken om iets leuks en passends te vinden.

Leonie Luiten

Bij deze mijn ervaringen bij de cursus hoeden maken.
Om te beginnen vind ik het een erg leuke cursus. Ik heb in het verleden een cursus hoeden maken gevolgd maar daar maakten we alleen genaaide hoeden.
De eerste les van Ton ging over genaaide hoeden maar ook daar heb ik nog veel van opgestoken.
Het zogenaamde trekken van een hoed had ik nog nooit gedaan. Leuk! En verrassend dat je al zo snel tot een mooi resultaat komt.
Het is goed dat er wat meer tijd tussen de lessen zit want dat geeft je de gelegenheid om thuis de hoeden af te maken, te versieren, leuke ideeën op te doen, stofjes te verzamelen, baretten te naaien etc. Ik denk dat je meer uit de cursus haalt als je er thuis ook nog wat aandacht aan besteed.
De docent vertelt ons veel, legt goed uit en blijft vriendelijk en geduldig, ook als we allemaal tegelijk vragen stellen en zo snel mogelijk op weg willen worden geholpen.
Ik heb de indruk dat ervaring en motivatie om aan deze cursus mee te doen binnen de groep nogal uit elkaar liggen maar dat lijkt voor niemand een probleem.
Het enige nadeel is dat je toch nog vrij veel geld kwijt bent aan materialen.
Maar verder dus niets dan lof!

Leonie Wolters

Mijn naam is Elena en ik ben één van jullie eerste studenten – ingeschreven in 1993. Ik wil jullie van harte feliciteren met de 25 jaren als modevakopleiding! Ik woon al elf jaar in Engeland, dus kan niet even langskomen. 🙂

Ik naai nog altijd, heb dat een tijdje beroepsmatig gedaan, maar met de recessie van de afgelopen jaren was het te moeilijk om er genoeg mee te verdienen, dus ben ik terug in mijn computerberoep om m’n brood te verdienen. Maar naaien is veel leuker!

Hier is iedereen absoluut jaloers over de kwaliteit van de patronen die ik maak. De gangbare methode hier is drie-vier metingen te nemen over kleding en al, dan grof patroonblokken te tekenen, een katoenen pasmodel te maken en dat dan met veelvoudige passen en meten aan het lichaam aan te passen. ‎Zo krijg je natuurlijk ook een passend kledingstuk maar wat een gedoe!

Laatst was er nog een discussie op de “blogosphere” over paspoppen en hoe belangrijk ze zijn voor het passen, en ik denk: passen doe ik eigenlijk niet… het past direct! En daar heb ik jullie voor te danken – ik doe alles nog met onze schoolboeken. Ook de naaitechniek die ik toendertijd niet altijd zo goed onder de knie had, maar waar ik steeds meer mee geoefend heb. Jullie methode was vaak beter dan wat je in boeken leest of op het internet tegenkomt. 🙂 Dus gefeliciteerd en hartstikke bedankt!! Ik ben zo blij voor jullie, dat de school zo goed loopt, maar verrast ben ik niet. 🙂

‎Groetjes!
Elena